ГОЦЕ И ТИТО - ТАЖНО СЕЌАВАЊЕ

Денешниов датум е врзан со смртта на две големи личности кои имале голема улога во историјата на Македонија.

Првата е Гоце Делчев кој е роден  на 23 јануари (4 февруари), 1872 во Кукуш, Егејска Македонија (грчки, Килкис, денешна северна Грција), како прво машко дете, трето по ред на бројната фамилија Делчеви која имала вкупно девет деца. Делчев произлегува од релативно добро ситуирано семејство. Татко му Никола Делчев бил кукушанец, а мајка му Султана Нурџиева потекнуваше од блиското село Мурарци. Во 1879-1880, Гоце (Георги) Делчев започнува да го посетува прогимназијалното училиште во Кукуш. Гоце потоа го завршил средното образование во Солунската бугарска машка гимназија Св. Кирил и Методиј. Се запишал во Воената академија во Софија во 1891. Подоцна, како питомец во военото училиште во Софија тајно ги посетувал социјалистичките кружоци и ја ширел социјалистичката литература, за што е исклучен од училиштето. Делчев станал учител во Штип во 1894 каде што се запознава со Даме Груев, еден од основачите на ТМОРО. Како резултат на блиското пријателство меѓу двајцата, Делчев и се придружил на Организацијата во 1895 набрзо станувајќи нејзин водач. За време на честите обиколки низ Македонија работи на создавање организациона мрежа со здрави и цврсти бази, комитети и комитски чети на Организацијата. Цел е ослободување на Македонија од османлиското ропство и создавање на независна македонска држава.

За да го острани, или барем да го неутрализира разбивачкото влијание на бугарскиот двор и неговата агентура тн. "Врховен македонски комитет", Гоце, и како задграничен претставник, активно дејствувал врз нивните претставници да се откажат од неповиканото мешање во внатрешните работи на Револуционерната организација, која претставува единствен легитимен претставник на македонското ослободително движење, и да дејствуваат само како помошна сила за материјално помагање на Организацијата. Во нивното отстранување, Гоце водел бескомпромисна борба против мешањето на бугарските влади и челниците на врховистичките македонски комитети.  Иста цел имала неговата Директива во 1902 година за забрана на влегување на врховистичките чети од Бугарија, како и предупредувањето до официјална Бугарија да не мисли за Македонија, туку да си ја чува Бугарија, зашто Македонците ќе си ја чуваат Македонија.На 4 мај 1903 во борбите при излегување од село Баница, Гоце Делчев бил погоден во левата града, паднал врз пушката, се обидел да се крене и паднал мртов. Гоцевата саможртва за делото на ослободувањето на македонскиот народ и создавање на независна македонска држава, му го донесе ореолот на признание и почит. Неговото име стана легенда, вткаена во свеста на македонските народни маси.

Втората личност е Јосип Броз Тито кој е роден во Кумровец, северозападна Хрватска, во регионот Загорје, кој што тогаш претставува дел од Австро-Унгарија. Тој е седмото дете на Хрватот Фрањо и Словенката Марија Броз (моминско име Јавершек).Во 1920, станува член на наскоро забранетата Комунистичка Партија на Југославија. Во 1934 станува член на Политичкото Биро на Централниот Комитет на Партијата, тогаш поставен во Виена, Австрија. Оттогаш почна да го користи прекарот „Тито“. Во 1937 станува генерален секретар на Југословенската Комунистичка Партија. Во овој период верно ја следи политиката на Коминтерната, критикувајќи ја српската доминација над другите југословенски националности . Тито станува премиер и министер за надворешни работи на повоена Југославија. Тој останува во тие функции до 13 јануари 1953  кога го наследува Иван Рибар, а он стапува на функцијата Претседател на Југославија. На 7 април 1963, земјата го менува официјалното име на Социјалистичка Федеративна Република Југославија и Јосип Броз Тито е именуван претседател до крајот на неговиот живот.Во 1980  Тито е прифатен во клиничкиот центар во Љубљана, Словенија, со проблеми на циркулација во нозете, по што неговата лева нога е ампутирана. Тито умира  на 4 мај 1980 г.

Користени се натписи од wikipedia.